خبرگزاری حوزه | شبِ یلدا بود، عدّه ای از بچّه ها به بانه رفته و برنگشته بودند، چند نفر از بچّه ها که بعدها آمده و متأهّل بودند به مرخّصی رفته بودند.
فرمانده هم نداشتیم! نیمۀ شب بود، درست ساعتِ دوازده یک گلولۀ آر پی جی از روی پایگاه ردّ و منفجر شد. از خواب پریدیم ، اسلحه را برداشتیم و به بیرون آمدیم و هر کسی یک جایی سنگر گرفت.
من رو به روی سنگر خودمان به نگهبانی ایستادم که اگر دشمن قصدِ نفوذ داشت ببینم.
سنگرِ ما مُشرف بر نصفِ روستا بود . تیربار از پایین درّه روی درخت کار می کرد تا بچّه ها حواسشان پَرت شود و مشغول آن دور دست باشند، چند نفر از سمتِ دیگر در پیِ آن بودند سیم خاردار را قطع کنند و خودشان را به بالا بکشانند.
من که در این طرف بودم نمی دیدم ولی بچّه ها می گفتند: آن شب برادرت دلاوری از خود نشان داده، فرماندهی کرده و بچّه ها را سامان داده، تا همه جا در معرضِ دیدِ بچّه ها باشد .
در بحبوحۀ درگیری تقی آمده می گوید: حسنی شهید شد ! یک تیر لبۀ گوشِ علی اصغر حسنی را گرفته بود.
او می گفت: حسنی شهید شد! من هرچه انگشتم را می خواهم تکان بدهم که ببینم اگر دشمن را دیدم می توانم ماشه را بچکانم، می بینم نمی شود که نمی شود. انگشتم از سرما کِرِخ شده بود و تکان نمی خورد. تازه یادم آمد که باید وقتی اسلحه را برداشتم و بیرون آمدم دستکش ام را هم بر می داشتم!
پرویز یک نارنجک به سمتِ دو نفر که زیرِ سیم خاردار بودند پَرت کرده و موجبِ زخمی شدنِ آنها شده بود. یعنی؛ دو نفر که مأموریّت اصلی داشته اند از کار افتاده بودند.
همین موضوع مجروح شدن دو نفر از آنها و نزدیک شدنِ صبح و روشن شدنِ هوا موجب شد که فرماندۀ آنها یک تیر هوایی بزند و پایانِ عملیّات را به آنها خبر بدهد تا آنها صحنه را تَرک کنند.
فردا صبح که به پایینِ تپّه رفتیم. یک خشابِ خالی و وسیلهای دیگر که یادم نیست افتاده بود و ظاهراً مقداری خون هم روی برفها بود. از مرکزِ فرماندهی بانه میآمدند و بَهبَه و چَهچَه میکردند که بچّه ها با اینکه فرمانده نداشته اند و تعدادشان نصفِ نیروهای همیشه بوده خوب مقاومت کرده اند.
منبع: خبرگزاری دفاع مقدس
نظر شما